23 sept 2011

O cerebro está feito para as historias

Mentres preparaba algo para un congreso ao que despois non puiden asistir, tamén pensei sobre a utilidade das historias. Entre as ideas nas que cavilaba, algunhas fixeron que me lembrase do escritor Jostein Gaarder. Un día, nunha entrevista, unhas palabras súas chamaron a miña atención. Dixo: "O importante é que se sigan contando historias. O cerebro humano está feito para historias máis que para enciclopedias ou información dixital".

A partir desa afirmación, pregunteime: por que utilizamos as historias?

  • Contamos historias para facermos entender. Unha historia é unha explicación persuasiva de gran alcance, de longo percorrido. Por esa razón, sábese que os bos mestres sempre tratan de ilustrar algunha das aprendizaxes cun exemplo ou cunha historia. Pois tamén nos comunicamos mediante as estratexias da narración. O certo é que as historias axudan a pór en contexto os feitos e darlles un impacto emocional.
  • Escoitamos historias para comprender aos demais, e para aprender das nosas relacións. As historias son un xeito importante de recordar e aprender cousas. A miúdo son o vehículo mediante o cal se manifestan as nosas identidades e a pertenza a diferentes grupos. Gran parte do coñecemento dunha sociedade atópase nas súas historias. Así, os relatos en forma de anécdotas son unha peza básica para descubrir o que realmente está a pasar.

Ademais, hoxe acaba de publicarse unha información que parece incrible. Resulta que un equipo internacional de investigadores demostrou que os pobos orixinarios de Australia descenden directamente da primeira expansión humana en Asia, hai uns 70.000 anos. Iso significa que chegaron alí uns 24.000 anos antes que os primeiros humanos modernos a Europa. Así que as súas fermosas historias, as que veñen contando desde o tempo dos soños, son tamén algúns dos relatos máis antigos que conserva a humanidade.

Hai moitas máis razóns para seguir empregando as historias nas nosas relacións. Hai outros moitos xeitos de ver as cousas, e, por iso, gustaríame escoitar e ler as vosas opinións…

15 sept 2011

Cuentos de los tres hemisferios

Lord Dunsany es el autor de un libro titulado Cuentos de los tres hemisferios, de donde toma prestado el nombre este post. Fue un autor admirado por H. P. Lovecraft y Jorge Luis Borges, que incluyó uno de sus relatos en la famosa Antología de la literatura fantástica, y que preparó con Silvina Ocampo y Adolfo Bioy Casares.

Este año, gracias a Ediciones Espuela de Plata, se publicaron por primera vez en español. Para conocer un poco más al XVIII Barón de Dunsany, me adentro en la lectura de sus universos fantásticos para olvidar, durante un tiempo, la realidad (triste) de la vida… Luis Alberto de Cuenca lo dice más o menos así en el prólogo del libro.

Cuentos de los tres hemisferios

7 sept 2011

El horario de los maestros

Dejadme que os cuente una pequeña historia. Es muy sencilla y está basada en un relato de Abdu’l-Bahá. Hoy alguien consiguió que me acordase de ella. Porque insinuó que, en Galicia, los maestros no cumplíamos nuestro horario de trabajo.

El trabajo del maestro es igual al del jardinero que cuida de diferentes plantas. Y lo hace sin importarle las horas que dedica a cada una de ellas.

Algunas de esas plantas necesitan los brillantes rayos del sol y otras la fresca sombra. Algunas aman la orilla de los arroyos; otras, en cambio, la pelada cima de las montañas. Algunas crecen mejor en suelos arenosos, y otras prefieren la fértil humedad del fango.

Pero los jardineros, como también los maestros, saben unas cuantas cosas. Por ejemplo, que cada una de las plantas debe recibir el cuidado de acuerdo a sus especies, no solamente con un horario determinado. De lo contrario, nunca llegarán a la plenitud de su vida…

Abdul-Baha-Mirza-Mihdi

Related Posts with Thumbnails