As bruxas

Hai algunhas diferencias entre bruxas e meigas, aínda que tanto unhas como outras estímanse dotadas de idéntico poder escuro. Pero a palabra meiga posúe na lingua galega a dobre significación adxectiva de enfeitizadora, que atrae, que engaiola ou seduce.

A bruxa é capaz de ocasionar dano a outros sen que a descubran, e pode transformarse en mosca ou araña para penetrar nas vivendas dos demais. A bruxería transmítese de nai a fillas, e tamén por adestramento e por entrega ao demo.

As bruxas, segundo contan, ían aos seus aquelarres montadas en vasoiras. Así pasaba no Monte Neme, entre Carballo e Malpica (A Coruña). Nese lugar, e durante a noite de San Xoán, xuntábanse para levar a cabo os seus rituais. Outros, en cambio, defenden que tamén eran as meigas de Bergantiños as que acudían a ese monte.

Vítor Vaqueiro di que esa mesma noite de San Xoán, pero na praia de Areas Gordas, en Cangas (Pontevedra), as bruxas reuníanse ao redor dunha fonte. E tamén nunha fonte, pero en Castro de Famelga, en Augasantas-Cotobade (Pontevedra), xuntábanse os sábados.

A figura da bruxa aparece en moitas culturas. No folclore eslavo é moi coñecido o personaxe de Baba Iaga, que incluso foi utilizado por autores de contos de fadas modernos.