O macaco e o rabo

Conto popular | Brasil

Unha vez un macaco pensou facer fortuna. Para iso foi situarse por onde tiña que pasar un carreteiro co seu carro. Unha vez alí, estendeu o rabo polo camiño por onde deberían pasar as rodas do carro. Cando chegou, o carreteiro díxolle:

-Macaco, retira o rabo do camiño, que quero pasar.
-Non penso -respondeu o macaco.

O carreteiro azoutou aos bois e o carro pasou por encima do rabo do macaco, e cortoullo. O macaco, entón, comezou a berrar:

-¡Quero o meu rabo! ¡Quero o meu rabo! ¡Ou se non que me dean unha navalla!

O carreteiro deulle unha navalla, e o macaco, moi alegre, empezou a cantar:

-¡Perdín o meu rabo! ¡Gañei unha navalla! ¡Tinglin, tinglin, que marcho pra Angola!

Botou a andar, e despois dun tempo, encontrou a un home negro moi vello, que estaba facendo cestas e cortando os vimbios cos dentes. O macaco díxolle:

-¡Ouh, vello amigo, pobre de ti, que estás cortando os vimbios cos dentes! Ten esta navalla, amigo.

O home colleuna, pero cando intentou cortar os vimbios, a navalla rompeu. O macaco, de novo comezou a berrar:

-¡Quero a miña navalla! ¡Quero a miña navalla! ¡Ou se non dame un cesto!

O negro vello deulle un cesto e o macaco foise moi contento cantando:

-¡Perdín o meu rabo, gañei unha navalla, perdín a miña navalla, gañei un cesto!... ¡Tinglin, tinglin, que marcho pra Angola!

Seguiu camiñando, e máis adiante atopou a unha muller que estaba facendo moletes de pan que poñía na súa saia.

-¡Ouh señora miña -dixo-, facendo pan e poñéndoo na saia! Pois aquí ten un cesto.

A muller aceptouno, e empezou a botar os moletes no cesto, pero colocou tantos que o fondo do cesto rachou. O macaco berrou:

-¡Quero o meu cesto, quero o meu cesto! ¡Ou se non que me dean un molete!

A muller deulle un, e el moi feliz empezou a cantar:

-¡Perdín o meu rabo, gañei unha navalla, perdín a miña navalla, gañei un cesto, perdín o meu cesto, gañei un pan!... ¡E agora vou comer o pan! ¡Tinglin, tinglin, que marcho pra Angola!

E foise moi contento, coméndose todo o seu pan.